Wech op! Wech op!

Wech op! Wech op! dat herte mijn,
Dat heeft ghetreurt so langen tijt!
Wi willen frisch ende vrolijc sijn:
So es mijns treuren alles quijt.
Ons comt noch huden een salich dagh:
Vaer hennen al mijn ongheluck
End' al dat mi beswaren mach,
Dat sett' ic achter rugghe.
Wat soude mi al der werelt goet
En soud ic daer van gheen vroude haen?
Dat mi beswaren mach den moet,
Dat wil ick altijt varen laen!

Ick haen ghedacht, het sij also:
Wien alles leet ter herten gaet,
Die mach wel selden wesen vro,
Sijn herte weinich vrouden haet.
Dat sprac een rein en salich wijf:
Ick sou mijn treuren laten:
Goeden moet houd al dijn lijf,
Gaet vrolijc op der straten.
Wat soude mi al der werelt goet
En soud ic daer van gheen vroude haen?
Dat mi beswaren mach den moet,
Dat wil ick altijt varen laen!